Przerażająca rzeczywistość?
- Czołem ludziska ;)! Notka jeszcze ciepła, pisałam przy grzejniku inspirowana wrzaskami nauczycielki :D. Dzisiaj chciałabym opisać książkę pt. ,,Dziennik Anny Frank''. Dopiero niedawno przypomniałam sonie o ,,Dzienniku'', a ponieważ ostatnimi czasy nie mam czasu czytać (nad czym okropnie ubolewam) postanowiłam, że to właśnie o nim będzie kolejna notka.
- Książka jest autentycznym pamiętnikiem dziewczyny żydowskiego pochodzenia ukrywającej się przed Niemcami w czasie II wojny światowej.
- A teraz wyobraźcie sobie, że przez ponad dwa lata jesteście zamknięci z sześcioma osobami, nie możecie nigdzie wychodzić, nie możecie spotykać się z przyjaciółmi, nie macie ani komputera, ani komórki, ani telewizora, nie macie praktycznie niczego, jesteście kompletnie odcięci od świata (90% populacji ludzkiej na samą myśl o braku kompa przechodzą dreszcze, więc zakończę te smętne wyliczania). Biorąc to wszystko pod uwagę Annę chce trafić szlag. Ale ma do wyboru:
A) Nudne, ale w miarę bezpieczne życie w Ofensywie.
B) Obóz koncentracyjny.
C) Lub jeśli nie obóz to, przy odrobinie szczęścia, śmierć.
- Chociaż Anna żyła przed nami dobre sześćdziesiąt lat temu boryka się z problemami, które bardzo często dotyczą również nas. Tyle, że do nas nikt nie strzela na ulicach tylko dlatego, że wyznajemy inną wiarę. Dziewczyna pisze w swoim pamiętniku do wymyślonej przyjaciółki Kitty, opowiadając jej swoje życie pełne strachu. Strachu, jak się okazało, w pełni uzasadnionego. Po latach ukrywania się w Ofensywie rodzina Anny wraz z mieszkającymi z nimi ludźmi zostaje odkryta. Dokładnie - jak pisze wydawca książki - kilka dni po ukończeniu przez Annę dziennika wszyscy zostają aresztowani. Anna zmarła na tyfus w marcu 1945r. w obozie koncentracyjnym. Nie ma jej. Zostały tylko jej wspomnienia.
Konflikty międzyludzkie, strach, śmierć. Oto co znajdziecie w tej książce. A książka w zamian pokaże wam jak żyli ludzie w czasie okupacji niemieckiej. Warto przeczytać. Naprawdę warto.
„To jest ta trudność dzisiejszych czasów: ideały, marzenia, piękne
oczekiwania jeszcze się nie zdążą rozwinąć, a już zostają trafione i
totalnie zniszczone przez najbardziej przerażającą rzeczywistość.”
Smutne.
OdpowiedzUsuńNie wiem co więcej napisać bo tylko te słowo mi na myśl przychodzi.
Ile ona miała lat?
Hm, nie pamiętam już, chyba 12-14. W wieku czternastu lub piętnastu lat zginęła, w Ofensywie mieszkała ponad dwa lata, pamiętnik zaczyna się tuż przed podjęciem decyzji o ukrywaniu się. Można porównać jej wcześniejsze życie, z życiem w Ofensywie :).
UsuńHey. Dzięki za ten post. Teraz zaczynam doceniać naszą "przerażającą rzeczywistość". Czekam na następne posty. Mam też pewną prośbę. Jestem nowy na bloggerze. Od 2 dni go prowadzę i mam już jeden post o którym bardzo chętnie znałbym twoją opinię. Opierałem się również na twoim poście " Jak mieć popularnego bloga ". Jest krótki i ma obrazki. Dzięki ;)
OdpowiedzUsuńP.S. jeden z najlepszych polskich blogów dla mnie
Ojoj, jakie pochwały ;). Ach, aż się zarumieniła XD. Daj linka do tego twojego bloga, chętnie poczytam ;p. Aha, post ,,Jak mieć popularnego bloga'' nie jest mój. Jest Elfika :)).
OdpowiedzUsuńO widzisz nie tylko ciebie chwalą xD
OdpowiedzUsuńCholera, ale my mamy farta że teraz żyjemy.
Bardzo dziękuję za komentarz na moim blogu ! Będę się starał o większą popularność żeby móc się nacieszyć tak jak wy swoim blogiem. Już mam kolejny post. Jeżeli mam pytania na temat prowadzenia bloga do was, odpowiedziałybyście mi na nie? Jestem zielony w tym :D
Usuńhttp://cmonapple.blogspot.com/